کد مطلب:37983 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:30

گنجینه پرسمان » اهل بيت

درباره شيعه و سنّي توضيحاتي بدهيد.

شيعه در لغت به معناي پيرو است و به كساني گفته ميشود كه جانشيني پيامبر اكرم(ص) را حق اختصاص خانواده رسالت ميدانند و در معارف و احكام اسلام پيرو مكتب اهل بيت(ع) ميباشند.(1)

اين دسته معتقدقد امامت مانند نبوت انتصابي است، يعني امام را مانند پيامبر(ص) خداوند تعيين ميكند و مردم در آن نقشي ندارند، بر خلاف اهل سنّت كه امامت را همانند نبوت نميدانند و معتقدند پيامبر(ص) آن را به مردم واگذار كرده تا شخصي را برگزينند، از اين رو در حالي كه پيامبر(ص) رحلت فرموده و هنوز دفن نشده بود، عدهاي در سقيفه جمع شدند و درباره خليفه بعد از رسول اللَّه به گفتگو پرداختند، بدون آن كه با اهل بيت و خويشاوندان پيامبر مشورت كنند. اينان ابوبكر را به عنوان خليفه پيامبر(ص) معرفي كردند، در حالي كه بزرگاني مانند سلمان و مقداد و ابوذر و عمار از اين روش انتقاد نمودند و جانشيني پيامبر(ص) را حق علي(ع) ميدانستند.

انتقاد اقليت را از اكثريت جا كرد و پيروان علي(ع) را به همين نام (شيعه علي) به جامعه شناساند. شيعه براي امام، عصمت را لازم ميداند، اما سنّي براي خليفه و ولي امر عصمت را شرط نميداند.

مباني فقه شيعه بر اساس قران و سنت و عقل و اجماع ميباشد، وي اساس استنباط تسنن را، كتاب و سنت و رأي و قياس و استحسان، تشكيل ميدهد. از آن جا كه فقه شيعه در زمان امام صادق(ع) و به دست تواناي آن حضرت تدوين گرديده، فقه شيعه را فقه جعفري و مذهب جعفري نام نهادند.

نحوه به رسميّت يافتن مذاهب اربعه اهل سنت:

دولت عباسي از ميان مجتهدان، چهار نفر را به عنوان صاحبان فتوا برگزيد و آنان عبارت بودند از: ابوحنيفه، مالك، شافعي و احمد حنبل و مذهب فقهي آنان را رسميت داد. امروز سرتاسر دنياي تسنن مقلد دائمي اين چهار فقيه ميباشند. ابوحنيفه و مالك از شاگردان امام صادق(ع) بودند.

پي نوشتها:

1. علامه طباطبايي شيعه در اسلام، ص 4.